Lopen, natuur en schrijven, drie pijlers van deze atleet. Meestal in deze volgorde afgewerkt. Het heeft even geduurd voordat ik mijn eerste blog weer schreef, maar het is echt heerlijk om te doen. De reacties die ik krijg zijn positief en dit zorgt ervoor dat het in het koppie ook weer gaat draaien, want de afgelopen twee weken is er in dat ‘koppie’ veel gebeurd.
Mijn rollercoaster begon na het 7 kilometerpunt van de 10.000 meter in Leiden. Zo goed getraind aan de start, maar kon mijn ene doel niet waar maken en stapte uit de wedstrijd. De eerste drie dagen heb ik met heel veel vragen rond gelopen. De rust in Drenthe gaf mij de kracht om het, na een rustige duurloop in het bos, van mij af te schrijven. Het mooie aan schrijven is, dat het zwart op wit staat en je het zoveel keer kan lezen als je zelf wilt. Dat heb ik gedaan, mijn eigen blog heb ik minstens tien keer gelezen en dat hielp.
Dag zes van deze lange achtbaan, weer thuis in Papendrecht. Weer lekker trainen bij mijn club Passaat en onder supervisie van coach Addy Ruiter. Programma: 4 series van 4×400 meter, een training waar ik altijd van in vorm raak. Er stond een pittig windje en ik moest het in mijn eentje doen, mentaal sterker worden was de achterliggende gedachte. Oowhja, en de series ook nog progressief. Na twee series voelde ik mijn kuiten al. ‘Anders blijf je op dit tempo hangen’, zei Addy. Ik twijfelde, maar ik kom niet uit Drenthe rijden voor een zielige B training. Ik finishte mijn laatste 400 meter in 62 seconde. Goed gevoel, check! Mentaal sterker, check! Op naar de zaterdag training.
Dag acht, coach spreekt: ‘We gaan je een andere prikkel geven, leef je maar eens uit in de Gorzen’. Een park in Ridderkerk, waar wij als groep in de winter wekelijks trainen. De vaste temporonde van 2.1 km wordt afgesloten door de pittige klim op het eind. Drie keer die heuvel op, killing, pijnlijk, maar machtig mooi als je sterke benen hebt en die had ik. Nog nooit liep ik zo hard naar boven, zie je wel dat ik het kan! De vorm is gewoon goed!
Dag tien; de achtbaan wordt nog steeds omhoog getakeld, met goede trainingen en de sfeer van onze groep. Roos Blokhuis is kampioen bij de junioren geworden en haalde haar medaille met een geweldige slotronde van 61 seconde binnen. Ik met mijn grote mond zei dat het mooier was geweest als ze onder de 60 seconde had gelopen. De trigger: ‘Laat jij vrijdag maar zien of je onder de 60 loopt, als je überhaupt dan nog loopt …’, aldus de coach. Gemotiveerd deed ik mijn laatste baantraining van 7×800 meter in goede tijden. Nog een paar daagjes te gaan en ik mag los.
De benadering van het NK was zo anders in die laatste dagen, dan de aanloop van de 10.000 meter in Leiden. Ik zou met alles tevreden kunnen zijn, als ik maar het beste uit mij zelf heb gehaald. Het loslopen in de ochtend op de wedstrijddag voelde goed; Ik was aan het genieten!
De wedstrijd zelf was in het begin rommelig, veel tempowisselingen maakte het moeilijk, maar ik stond mijn mannetje. Na 3500 meter liepen we nog met zijn vieren. Deze mannen zouden de prijzen verdelen. Ronald Schroër, Benjamin de Haan en Frank Futselaar liepen de laatste 1500 meter op zijn zachts gezegd progressief. De achtbaan was op volle toeren aan het draaien. De wind maakte het lastig, nog 300 meter te gaan de versnelling werd geplaatst, geen pijn, nog steeds aan het genieten en ik kon mee! Nog 200 meter, Ronald moest een gaatje laten en Frank kwam al naast Ben lopen. De laatste 100 meter, vol wind tegen, ik derde stek. Voelde me sterk en liep vanuit de bocht gelijk naast de andere mannen. Nu ook de volle wind, zij aan zij, drie man sterk. De laatste meters tot de finish….
De achtbaan is op het eindperron, u mag uitstappen. Blij en voldaan, na deze spannende en geweldige race. Een close-finish, derde plaats voor mij. Je wilt altijd meer, maar wat ben ik blij met deze derde plek. Herpakken en doorpakken en dat heb ik gedaan de afgelopen 13 dagen. Blijven lopen en dat vooral met plezier doen!